In onze huidige maatschappij zijn er veel mogelijkheden voor mensen om zich te ontplooien. Hoe komt het dan toch dat veel mensen het gevoel krijgen dat zij niet datgene doen wat zij eigenlijk zouden willen doen? Volgens Berthold Gunster komt dit voort uit een Ja-maar levenshouding: er is altijd wel een argument te bedenken waarom iets niet kan. De auteur is afgestudeerd aan de Akademie voor Expressie en grondlegger van de Ja-maar filosofie. Gunster is trainer en coach, en verzorgt trainingen en workshops bij bedrijven en instellingen.

Na het succes van 'Intuïtie' van Malcolm Gladwell, is zijn eerste boek in Nederland opnieuw uitgegeven onder een andere titel. 'Het beslissende moment' is de vertaling van 'The Tipping Point', het boek waarmee journalist en columnist Gladwell in de VS al zoveel succes boekte.

Keren indien mogelijk. De reactie van Lucie is even voorspelbaar als emotieloos. Keren indien mogelijk, zegt ze nogmaals op dezelfde onaangedane toon. Keren indien mogelijk. Ze blijft vriendelijk vanuit haar Tomtom, hoezeer ik ook de verkeerde kant op blijf rijden. En dan ineens: over honderd meter linksaf slaan. Ze geeft het op. Ik heb gewonnen. 

Het boek 'Heb lef, durf te veranderen' van Tica Peeman gaat over veranderen. Meer in het bijzonder: hoe de lezer stapsgewijs verandering kan vormgeven en vooral hoe hij of zij het kan volhouden. Het centrale thema daarbij is 'lef'. Lef omdat veranderingen tegennatuurlijk zijn. en omdat lef noodzakelijk is om patronen te durven doorbreken. 'Lef' is voor iedereen die wil veranderen. Voor iedereen die daar maar niet aan begint of afhaakt, een andere aanpak wil weten, het gestructureerd wil doen, of zijn of haar eigen weerstand wil leren kennen.

We moeten niet ten onder gaan aan zelfmedelijden, is de boodschap van het boek 'Wat is jouw excuus?' van John Foppe. En Foppe heeft recht van spreken, want hij is zelf zonder armen is geboren. Wie een slachtofferrol aanneemt, brengt zichzelf in een neerwaartse spiraal. Mensen moeten zelf het heft in handen nemen en verantwoordelijkheid nemen. 

'Innerlijk Leiderschap' van Ietje Lindermann is een dun en klein boekje, slechts 94 pagina's in klein formaat, dat volgens de auteur is geschreven voor een brede doelgroep. Die doelgroep bestaat uit mensen die willen leven en werken vanuit persoonlijke bezieling. Anders gezegd: mensen die op zoek zijn naar hun authenticiteit.

Achter de intrigerende titel 'Samoerai communicatie' gaat een dun boekje schuil waarin oosterse gevechtsprincipes toegepast worden op westerse communicatie. Lars Faber en Ton van Halderen hebben een boek geschreven dat erg gemakkelijk leest, bijzonder compact is, en tegelijkertijd een rijk scala aan wijsheden bevat.

'Misschien maakt de wereld om je heen een onbeweeglijke, onverbiddelijke indruk. Maar zo is het niet. Door de lichtste druk - op de juiste plaats - kan ze volledig veranderen.'

Vandaag een berichtje in Intermediair: Vergaderen wordt steeds minder productief. Zo blijkt althans uit onderzoek onder ruim 800 leidinggevenden in Europa. Ook al zaten bij deze leidinggevenden geen Nederlanders, ik weet zeker dat de resultaten heel herkenbaar zijn in ons land. Meer dan de helft van de vergaderingen is niet efficiënt en draagt weinig bij het aan delen en doorgeven van informatie, zo kunnen we lezen. Als je kijkt naar de hoeveelheid werktijd die we in vergaderen stoppen, zo'n 10-25 % van de tijd (en dat wordt alleen maar erger naarmate je meer managementtaken hebt), zou je denken dat het een belangrijke en ook wellicht leuke activiteit is. Dat kan het ook zeker zijn, maar nog veel vaker hoor je gemopper. Niemand leest de stukken, die pas de dag voor de vergadering verzonden zijn - zelf heb je ze natuurlijk wel gelezen. De vergaderingen zijn te lang, een aantal mensen is steevast te laat, de agenda is onduidelijk en echt knopen doorhakken gebeurt elders. Naast je zit iemand onder tafel SMSjes te versturen, een ander hangt achterover en lijkt zich meer op het uitzicht te concentreren dan op de voorzitter. Vergaderen om een volgende vergadering af te spreken, zo lijkt het soms.